STRONA GŁÓWNA
TOP OFERTY!!!
PROMOCJE!!!
Kursy grupowe -->
Korepetycje indywidualne
Oferta dla uczniów szkół średnich
Oferta dla studentów
Zajęcia w Elblągu
Zajęcia w Gdańsku
O mnie
Ceny
Kontakt i dane
Lokalizacje i dojazd
|
<<< Kursy grupowe
Profesjonalny kurs przygotowujący do MATURY Z CHEMII (Gdańsk - poziom rozszerzony)
Rozpoczęcie: pocz. października
Raty, zniżki, promocje!!!
Kliknij tutaj, by dowiedzieć się więcej.
|
Program kursu został ustalony w oparciu o wymagania maturalne podane przez Centralną Komisję Egzaminacyjną. Obejmuje on także rozwiązywanie wybranych zadań maturalnych i problemów maturalnych zaproponowanych przez uczniów. Sposób omawiania podanych zagadnień jest ściśle podporządkowany wymaganiom dotyczącym sposobu udzielania odpowiedzi na pytania maturalne.
Zasadniczym celem kursu, oprócz omówienia zagadnień zawartych w programie, jest nauczenie uczestników wymaganego na maturze specyficznego sposobu myślenia i interpretowania podanych informacji, wyciągania właściwych wniosków i formułowania wypowiedzi poprawnych nie tylko pod względem merytorycznym, ale także formalnym (wypowiedzi zgodnych ze standardami określonymi przez CKE).
Skuteczne przygotowanie do samodzielnego rozwiązywania zadań wymaga od ucznia nie tylko uczestnictwa w kursie, ale także pracy własnej (wykonywania ćwiczeń). Aby ta praca własna przynosiła rzeczywiste efekty, a nie była jedynie nieświadadomym utrwalaniem błędów - musi być ukierunkowana. Dlatego każdy uczestnik kursu otrzymuje:
1) Wskazówki, które zadania z powszechnie dostępnych zbiorów zadań (Pazdro, Witowski) szczególnie warto rozwiązać i na jakie aspekty zwrócić szczególną uwagę. Rozwiązania najistoniejszych problemów będą potem sprawdzane i omawiane na zajęciach.
2) Po zakończeniu każdego działu - krótki zestaw zadań w typie zadań maturalnych (każde zadanie punktowane tak, jak na maturze). Poprawność rozwiązania jest sprawdzana i oceniana przez prowadzącego (prowadzący przyznaje odpowiednią ilość punktów - zgodnie ze standardami oceniania zadań na maturze). Po pierwszym sprawdzeniu uczeń poprawia błędne rozwiązania, a zadania są ponownie sprawdzane i oceniane przez prowadzącego.
Ten typ zadania domowego ma na celu nie tylko sprawdzenie opanowania materiału, lecz przede wszystkim uświadomienie uczniom, w jaki sposób będą oceniane ich odpowiedzi na egzaminie maturalnym. Dzięki temu uczeń rozwiązując kolejny zestaw zadań będzie się autentycznie UCZYŁ, a nie tylko utrwalał błędy - gdyż będzie miał pełną świadomość, jak powinny wyglądać poprawne rozwiązania.
Doświadczenie pokazuje, że większość uczniów w ogóle nie zdaje sobie sprawy, jak bardzo sformalizowanych odpowiedzi wymagają zadania maturalne. Często nawet drobne błędy formalne (nie wspominając o merytorycznych) powodują utratę większości lub całości punktów, które możnaby uzyskać za dane zadanie!!! Problem ten dotyczy zwłaszcza dobrych i bardzo dobrych uczniów. Często w swoich rozwiązaniach stosują oni bardzo duże skróty i nie są świadomi, że za tak rozwiązane zadanie mogą nie dostać w ogóle punktów - nawet przy całkowicie poprawnym wyniku (gdyż na maturze WYNIK jest punktowany jedynie pod warunkiem przedstawienia prawidłowego sposobu jego uzyskania)!!! Większość uczniów nie zdaje też sobie sprawy z tego, że w znacznej części zadań wyboru można uzyskać zero punktów przy 80% poprawności rozwiązania...
WSZYSTKIE ZADANIA DOMOWE ŚCIŚLE ODPOWIADAJĄ SPECYFICE ZADAŃ MATURALNYCH - ZARÓWNO POD WZGLĘDEM STOPNIA TRUDNOŚCI, JAK I SPOSOBU FORMUŁOWANIA PYTAŃ!!!
Oprócz powyższych zadań domowych, uczeń otrzymuje informację (w postaci listy), które zadania z dotychczasowych matur dotyczą danego działu i warto byłoby je rozwiązać. Arkusze maturalne można pobrać ze strony internetowej Centralnej Komisji Egzaminacyjnej.
POD KONIEC KURSU KAŻDY UCZEŃ ROZWIĄZUJE PRÓBNĄ MATURĘ.
Rozwiązania tej próbnej matury są sprawdzane i oceniane przez prowadzącego, zgodnie ze standardami oceniania zadań na prawdziwej maturze.
Arkusz tej próbnej matury zawiera wyłącznie zadania ściśle odpowiadające specyfice prawdziwych zadań maturalnych. Jednakże nie ma w nim żadnego zadania identycznego z którymkolwiek zadaniem z dotychczasowych matur. Dzięki temu wynik tej próbnej matury stanowi miarodajną weryfikację zdobytej wiedzy i umiejętności (wiadomo, że rozwiązujący ją uczeń żadnego z zadań nigdy wcześniej nie mógł widzieć) oraz znajomości formalnych aspektów rozwiązywania zadań maturalnych. Ponadto dzięki tej próbnej maturze uczeń wie, które swoje niesdoskonałości musi jeszcze doszlifować przed prawdziwą maturą.
PROGRAM KURSU:
I. Budowa atomu, konfiguracje elektronowe i liczby kwantowe, izotopy, promieniotwórczość naturalna i sztuczna:
1) Pojęcia
związane z budową atomu i układem okresowym
pierwiastków.
2) Określanie na podstawie zapisu AZE liczby cząstek
elementarnych w atomie i jonie oraz składu jądra
atomowego.
3) Znajomość i rozumienie pojęć: masa
atomowa i masa cząsteczkowa.
4) Zasady rozmieszczania elektronów na
orbitalach. Zapis konfiguracji elektronowych
atomów pierwiastków o Z = 1÷40 oraz ich
prostych jonów (zapis pełny,
skrócony z symbolem helowca i "klatkowy"). Ustalanie liczby elektronów
walencyjnych.
5) Przewidywanie typowych stopni utlenienia pierwiastka
na podstawie konfiguracji elektronowej.
6) Określanie liczb kwantowych związanych
z główną liczbą kwantową n = 1, 2, 3. Opisywanie stanu
elektronu w atomie za pomocą liczb kwantowych.
7) Określanie związku między budową atomu i konfiguracją
elektronową a położeniem pierwiastka w układzie
okresowym.
8) Określanie przynależności pierwiastków do bloku s, p, d. Ustalanie położenia pierwiastka w układzie
okresowym na podstawie jego konfiguracji
elektronowej.
9) Znajomość i rozumienie pojęć
związanych z naturalnymi przemianami
promieniotwórczymi (α, β-, γ).
10) Pojęcia związane ze
sztucznymi przemianami promieniotwórczymi.
11) Porównywanie trwałości izotopów promieniotwórczych
na podstawie okresów półtrwania.
12) Obliczenia związane z przemianami promieniotwórczymi
13) Stosowanie pojęcia "okres półtrwania" do sporządzania
wykresów rozpadu pierwiastków promieniotwórczych
i szacowania ilości materiału promieniotwórczego.
II. Wiązania
chemiczne, budowa cząsteczkek:
1) Zmiany elektroujemności pierwiastków
w okresach i grupach układu okresowego.
2) Określanie rodzaju wiązania (jonowe, kowalencyjne, kowalencyjne spolaryzowane,
koordynacyjne) na podstawie różnicy elektroujemności
i liczby elektronów walencyjnych atomów łączących
się pierwiastków.
3) Określanie rodzaju wiązania (σ, π) dla typowych cząsteczek nieorganicznych i organicznych.
4) Określanie kształtu prostych cząsteczek związków
nieorganicznych i organicznych. Wskazywanie, które
z nich są polarne, a które niepolarne.
5) Zapisywanie wzorów określających budowę typowych
związków jonowych (tlenki, wodorotlenki, sole).
Zapisywanie wzorów elektronowych związków kowalencyjnych
(typowych cząsteczek homoatomowych i heteroatomowych)
oraz węglowodorów z uwzględnieniem wiązań
pojedynczych i wielokrotnych.
6) Przyczyny i sposób tworzenia wiązań
wodorowych na przykładzie wody, alkoholi i białek.
7) Przewidywanie wynikających z rodzaju wiązań właściwości fizykochemicznych substancji.
III. Pierwiastki i związki chemiczne. Właściwości chemiczne pierwiastków i ich tlenków, wodorotlenków oraz kwasów:
1) Poprawna nomenklatura i symbolika
chemiczna w odniesieniu do: pierwiastków i ich
połączeń z tlenem, połączeń wodoru z azotem, siarką
i fluorowcami, wodorotlenków, kwasów
nieorganicznych i soli.
2) Zapisywanie wzorów sumarycznych związków chemicznych
na podstawie ich składu i stopni utlenienia łączących
się pierwiastków.
3) Charakter kwasowy, zasadowy, obojętny i
amfoteryczny tlenków - rozumienie znaczenia tych pojęć, typowe przykłady tlenków o określonym charakterze. Zachowanie się tlenków kwasowych, zasadowych, obojętnych i
amfoterycznych wobec wody, kwasów i wodorotlenków, zapisywanie odpowiednich równań reakcji.
4) Określanie zmienności właściwości kwasowo-zasadowych związków chemicznych
w zależności od stopnia utlenienia pierwiastka
centralnego i jego położenia w układzie okresowym.
5) Typowe właściwości chemiczne kwasów i wodorotlenków: zachowanie wobec wody, kwasów, wodorotlenków, metali, tlenków metali i tlenków niemetali.
6) Metody otrzymywania wodorotlenków,
kwasów i soli.
7) Przykłady kwasów i zasad w teorii Brönsteda. Zapisywanie równań reakcji ilustrujących właściwości kwasowo-zasadowe związków w teorii Brönsteda.
IV. Elektrolity, dysocjacja
jonowa oraz reakcje
zachodzące
w roztworach wodnych:
1) Znajomość i rozumienie pojęć:
elektrolit mocny, elektrolit słaby, stopień dysocjacji,
stała dysocjacji, iloczyn jonowy wody, skala pH,
iloczyn rozpuszczalności.
2) Znajomość procesów i reakcji
zachodzących w roztworach wodnych: dysocjacja
elektrolityczna (jonowa), reakcje jonowe (reakcja
zobojętnienia, reakcja strąceniowa, hydroliza soli).
3) Zapisywanie równań reakcji dysocjacji kwasów
(z uwzględnieniem dysocjacji wielostopniowej)
oraz zasad i soli.
4) Wykorzystywanie danych zawartych w tablicach
rozpuszczalności do projektowania reakcji
strąceniowych.
5) Przewidywanie odczynu wodnych roztworów soli wraz z zapisywaniem odpowiednich równań reakcji.
6) Ilustrowanie przebiegu reakcji jonowych (zobojętnienia, wytrącania osadów, hydrolizy soli),
wykorzystując równania reakcji zapisane w formie
cząsteczkowej, jonowej i jonowej skróconej.
7) Podawanie wyrażenia na stałą dysocjacji dowolnego
słabego kwasu (z uwzględnieniem dysocjacji
stopniowej) i słabej zasady.
8) Szacowanie mocy elektrolitu na podstawie wartości
stałej dysocjacji lub stopnia dysocjacji.
9) Określanie odczynu roztworu na podstawie podanych
stężeń jonów wodorowych lub wodorotlenkowych.
10) Interpretowanie wartości pH roztworu w odniesieniu do
odczynu roztworu i stężenia jonów H+ i OH-.
11) Zachowanie wskaźników kwasowo-zasadowych
w roztworach o odczynie kwasowym, obojętnym
i zasadowym.
12) Obliczanie: stopnia dysocjacji, stężenia jonów
w roztworze, stężenia cząsteczek niezdysocjowanych,
stałej dysocjacji, stężenia jonów wodorowych
i wodorotlenkowych w roztworach kwasów i zasad,
pH wodnych roztworów kwasów i zasad.
13) Obliczenia związane z iloczynem rozpuszczalności (stosowanie iloczynu rozpuszczalności do przewidywania
możliwości strącania osadu).
V. Reakcje utleniania
i redukcji, ogniwa
galwaniczne
i elektroliza:
1) Znajomość i rozumienie pojęć:
stopień utlenienia, utleniacz, reduktor, utlenianie,
redukcja, reakcja utleniania-redukcji, reakcja
dysproporcjonowania.
2) Określanie stopnia utlenienia pierwiastka w jonie
i cząsteczce związku nieorganicznego i organicznego.
3) Wskazywanie utleniacza, reduktora, procesu utleniania
i procesu redukcji.
4) Przewidywanie kierunku przebiegu reakcji
utleniania-redukcji.
5) Zapisywanie procesów utlenienia
i redukcji w formie równań. Dobieranie współczynników w reakcjach redoks metodą bilansu elektronowo-jonowego (reakcje z reagentami nieorganicznymi i organicznymi).
6) Znajomość i rozumienie pojęć: szereg
aktywności metali, półogniwo (elektroda), ogniwo,
elektrolizer, potencjał półogniwa, SEM ogniwa, korozja elektrochemiczna.
7) Wskazywanie katody i anody w ogniwie galwanicznym i elektrolizie. Zapisywanie równań procesów katodowych, anodowych oraz sumarycznych równań procesów zachodzących w ogniwie galwanicznym i elektrolizerze. Zapisywanie schematów ogniw i obliczanie SEM ogniw galwanicznych.
8) Określanie zachowania metali w roztworach kwasów nieutleniających oraz roztworach soli innych metali. Zapisywanie odpowiednich równań reakcji.
VI. Interpretacja jakościowa
i ilościowa równania
reakcji chemicznej:
1) Znajomość i rozumienie pojęć: mol,
masa molowa, objętość molowa gazów, warunki
normalne i warunki standardowe.
2) Wykonywanie obliczeń stechiometrycznych na podstawie
równania reakcji: interpretacja jakościowa i ilościowa równania
reakcji w ujęciu atomowo-cząsteczkowym,
molowym, masowym i objętościowym (obliczanie ilości moli, masy i objętości produktów na podstawie danych doczycących substratów i odwrotnie, także z uwględnieniem wydajności reakcji mniejszej niż 100%).
VII. Efekty
energetyczne przemian:
1) Stosowanie pojęć: egzotermiczy, endotermiczny, do opisu efektów energetycznych
przemian.
2) Znaczenie zapisu ΔH>0, ΔH<0.
3) Stosowanie prawa Hessa do obliczeń entalpii reakcji.
VIII. Równowaga i kinetyka reacji chemicznych:
1) Znajomość i rozumienie pojęć: stan i stała równowagi reakcji, szybkość reakcji chemicznej, stała szybkości reakcji, równanie kinetyczne, katalizator.
2) Zapisywanie wyrażenia na stężeniową stałą równowagi
dowolnej reakcji odwracalnej na podstawie jej
równania stechiometrycznego.
3) Przewidywanie, jak zmieni się położenie stanu
równowagi reakcji chemicznej:
- po zmianie stężenia dowolnego reagenta,
- po zmianie ciśnienia lub objętości dla reakcji
przebiegającej w fazie gazowej,
- po ogrzaniu lub ochłodzeniu układu dla reakcji
egzotermicznej i endotermicznej,
- po zastosowaniu katalizatora.
4) Obliczanie stałej równowagi, stężeń początkowych i
stężeń równowagowych reagentów.
5) Określanie, na podstawie równania kinetycznego, wpływu
stężenia i ciśnienia reagentów oraz objętości układu na szybkość
reakcji chemicznej.
6) Stosowanie równania kinetycznego do obliczeń związanych
z szybkością reakcji.
IX. Typy reakcji
chemicznych:
Klasyfikowanie reakcji chemicznych do
określonego typu ze względu na:
- rodzaj procesu (reakcje syntezy, analizy i wymiany
oraz substytucji, addycji, eliminacji, kondensacji,
polimeryzacji dla substancji organicznych),
- rodzaj reagentów (reakcje cząsteczkowe, jonowe)
- efekty energetyczne (reakcje egzo- i
endotermiczne),
- zmianę stopni utlenienia reagentów (reakcje
utleniania-redukcji).
X. Roztwory wodne:
1) Znajomość i rozumienie pojęć:
rozpuszczanie, rozpuszczalnik, substancja
rozpuszczona, roztwór nasycony i nienasycony,
rozpuszczalność, stężenie procentowe i stężenie
molowe.
2) Obliczanie stężenia procentowego i molowego roztworu.
3) Obliczanie: masy substancji, rozpuszczalnika
i roztworu; objętości rozpuszczalnika i roztworu;
gęstości roztworu, mając odpowiednie dane.
4) Obliczenia związane z rozpuszczalnością.
5) Rozwiązywanie zadań dotyczących rozcieńczania,
mieszania i zatężania roztworów. Przeliczanie
stężeń procentowych na molowe i odwrotnie.
XI. Węglowodory i ich
pochodne, szeregi
homologiczne, izomeria związków
organicznych:
1) Znajomość i rozumienie pojęć: wzór strukturalny, półstrukturalny (grupowy) i uproszczony. Prawidłowe zapisywanie wzrorów strukturalnych, półstrukturalnych (grupowych) i uproszczonych związków organicznych.
2) Nazewnictwo
węglowodorów (nasyconych, nienasyconych,
aromatycznych) i ich pochodnych jednofunkcyjnych (halogenopochodnych, alkoholi, fenoli, aldehydów,
ketonów, amin, amidów, kwasów karboksylowych i estrów)
oraz najważniejszych pochodnych dwufunkcyjnych (aminokwasy, hydroksykwasy). Zapisywanie wzorów związków organicznych na podstawie podanej nazwy.
3) Znajomość i rozumienie pojęć
związanych z izomerią konstytucyjną (izomeria
szkieletowa, podstawienia, grupy funkcyjnej),
i konfiguracyjną (izomeria geometryczna "cis-trans"
i optyczna). Rozpoznawanie izomerów. Rysowanie wzorów izomerów różnego typu dla
węglowodorów i ich
pochodnych.
4) Określanie rzędowości atomów węgla.
5) Znajomość różnic między równaniem reakcji a schematem reakcji. Prawidłowe zapisywanie równań i schematów reakcji.
6) Reakcje związków organicznych: substytucje, eliminacja, addycja, kondensacja, polimeryzacja. Zapisywanie prawidłowych substratów i produktów reakcji na podstawie reguł obowiązujących w danej reakcji. Reakcje otrzymywania i hydrolizy estrów i amidów.
7) NOWOŚĆ!!! Podstawy mechanizmów reakcji organicznych.
8) Reakcje charakterystyczne związków organicznych: z wodą bromową, odczynnikiem Tollensa, wodorotlenkiem miedzi (II) na zimno i na gorąco. Wykrywanie alkenów, alkoholi jedno- i wielowodorotlenowych,
fenoli, aldehydów, cukrów i białek. Prawidłowy opis obserwacji towarzyszących tym reakcjom.
9) Rozumienie pojęć: szereg
homologiczny, homolog. Rozpoznawanie homologów. Interpretacja i przewidywanie zmian właściwości fizycznych (np. stan skupienia, temperatura topnienia,
temperatura wrzenia) w obrębie szeregu homologicznego.
10) Stosowanie wzorów ogólnych szeregów
homologicznych.
11) Rozpoznawanie i zapisywanie wzorów tłuszczów. Hydroliza (zmydlanie) tłuszczów.
12) Rozpoznawanie najważniejszych cukrów prostych (glukoza,
fruktoza) i złożonych (sacharoza, maltoza) zapisanych za
pomocą wzorów Fischera lub Hawortha.
13) Rozpoznawanie wiązania glikozydowego w cukrach i peptydowego
w białkach.
14) Tworzenie wzorów dipeptydów i tripeptydów,
powstających z podanych aminokwasów. Rozpoznawanie podstawowych aminokwasów w cząsteczkach
di- i tripeptydów.
15) Rozpoznawanie podstawowej jednostki (monomeru)
tworzącej polimer lub polikondensat. Rysowanie
fragmentu łańcucha polimeru lub polikondensatu.
XII. Rozwiązywanie wybranych zadań maturalnych i problemów zaproponowanych przez uczniów.
W RAMACH OMAWIANIA POWYŻSZYCH ZAGADNIEŃ:
A. Interpretacja informacji
i formułowanie wniosków:
1) Wybieranie informacji, które są niezbędne do
uzasadniania własnego poglądu.
2) Prawidłowe uzasadnianie związków przyczynowo-skutkowych pomiędzy
prezentowanymi faktami.
3) Dokonywanie uogólnień i formułowanie wniosków; układanie
zwięzłej struktury wypowiedzi.
B. Planowanie eksperymentów
i przewidywanie obserwacji.
C. Formułowanie prawidłowych opisów
przedstawionych
zjawisk, procesów:
1) Słowny i rysunkowy opis
przebiegu doświadczeń, zjawisk lub procesów.
2) Prawidłowe zapisywanie obserwacji, wynikające z prezentowanych
doświadczeń, zjawisk i procesów.
D. Wyjaśnianie zależności
przyczynowo-skutkowych.
E. Korzystanie z tablic chemicznych.
F. Zasady prawidłowego tworzenia wykresów.
PYTANIA I ZGŁOSZENIA:
e-mail: sancho-edukacja@wp.pl
tel. 530 80 79 80 (Play), 503 784 253 (Orange)
|